Daarna de volgende afslag naar “Badwater” genomen, weer een omweg, dit keer


Op de terugweg over de “Artists drive” gereden, waar we tussen de rotsen door reden die bijna alle kleuren van de regenboog hadden.
Deze rotsen zijn zoveel kleurig door dat de verschillende metalen zijn geoxideerd. Telkens denken we dat we alles al hebben gezien en toch worden we iedere keer weer verrast door de schoonheid van de natuur.
De weg door de Death Valley is een lange eenzame geasfalteerde weg, we komen weinig auto’s tegen.
Bijna aangekomen bij “Stove Pipe Wells” zien we ook nog de
“Sand Dunes”, reusachtige duinen midden
in de woestijn. De wandeling hiernaar toe slaan we maar over. We gaan wel een
keer naar Scheveningen.
Stove Pipe Wells blijkt een klein gehuchtje te zijn met een winkel, saloon, restaurant, een zwembad en een souvenier winkeltje en wat lage gebouwtjes met kamers. De kamer blijkt als we binnen komen toch heel luxe en erg gezellig. Als we tot de conclusie komen dat we de lunch weer eens vergeten zijn en ons croissantje van half acht het laatste is wat we hebben gegeten (op wat M&M na) gaan we eerst maar eens dineren, het is dan al 19.00 uur. In het restaurant zijn de stoelen berekend op Amerikanen, ze zijn aderhalf keer zo breed als bij ons, toch hebben de Amerikanen naast ons moeite om zich er in te persen. Na het eten is het al weer donker en rest ons niets anders dan de mail te checken met de b.h.v. de wifi in de lounge. Nog een borreltje op de kamer en dan is het toch weer 00.30 als we gaan slapen.
Stove Pipe Wells blijkt een klein gehuchtje te zijn met een winkel, saloon, restaurant, een zwembad en een souvenier winkeltje en wat lage gebouwtjes met kamers. De kamer blijkt als we binnen komen toch heel luxe en erg gezellig. Als we tot de conclusie komen dat we de lunch weer eens vergeten zijn en ons croissantje van half acht het laatste is wat we hebben gegeten (op wat M&M na) gaan we eerst maar eens dineren, het is dan al 19.00 uur. In het restaurant zijn de stoelen berekend op Amerikanen, ze zijn aderhalf keer zo breed als bij ons, toch hebben de Amerikanen naast ons moeite om zich er in te persen. Na het eten is het al weer donker en rest ons niets anders dan de mail te checken met de b.h.v. de wifi in de lounge. Nog een borreltje op de kamer en dan is het toch weer 00.30 als we gaan slapen.
Vandaag gereden: 375 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten